يادش به خير
اون روزايي كه بچه بودم
شاد و خندون
پاك و بي آلايش
وقتي گريه ميكردم غمام تموم ميشد وقتي ميخنديدم از ته دل بود
وقتي خدا رو صدا ميكردم احساس ميكردم خدا كنارمه
همينجا
به همين نزديكي
يادش به خير
انگار هزار سال از اون روزا ميگذره
ميگن شيب سقوط خيلي كمه ، اونقدر كم كه نميفهميم كي از اوج اومديم پايين
آروم آروم بزرگ شدم
اونقدر آروم كه اصلا متوجه خيلي چيزا نشدم بزرگ شدم و همراه با بزرگ شدن
جسمي خوبيام كوچيك و كوچيك تر شد
آروم آروم سقوط كردم
پاكيمو از دست دادم
ديگه وقتي ميگم خدا...
بماند!
راه خونه رو گم كردم
دلم واسه خونه تنگه
خونه ما
جايي كه خدا هم اونجاست
:: بازدید از این مطلب : 650
|
امتیاز مطلب : 64
|
تعداد امتیازدهندگان : 17
|
مجموع امتیاز : 17
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
